آن‌چه باعث ماندگاری نام ابوحمزه شد، نقل دعایی است که امام سجاد (ع) آن را در سحرهای ماه مبارک رمضان می‌خوانده است. علت نام‌گذاری دعا به "ابوحمزه ثمالی" برای این است که او روایت‌گر آن بوده است...

معرفی دعای ابوحمزه ثمالی

---

«ای آمرزنده هرچه گناه! به نور تو بود که ما هدایت شدیم و به کمک فضل تو به قله استغنا رسیدیم و شب و روز را در بستر نعمت‌های تو گذراندیم.

این‌که این کوله‌بار گناهان ماست پیش روی تو و این هم دست‌های توبه و استغفار ماست که به سوی تو دراز شده. تو با نعمت‌هایت دست دوستی به سوی ما دراز کردی، ولی ما با گناهان‌مان به آتش دشمنی دامن زدیم.

از یک سو خوبی‌های تو بود که بر ما فرود می‌آمد و از این سو بدی‌های ما بود که به سوی تو صعود می‌کرد. تو از ازل، خداوند کریم بوده‌ای و همیشه چنین خواهی بود.»

اینها فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی است؛ طولانی‌ترین دعای سحر ماه مبارک رمضان که ابو‌حمزه ثمالی آن را از امام سجاد (ع) نقل کرده است.

او مردی از کوفه بود. علت شهرت او به ثمالی، سکونتش در محله قبیله ثماله است. او از محضر چهار امام ـ امام سجاد، امام محمد باقر، امام صادق و امام موسی کاظم (علیهم السلام) ـ کسب فیض کرده است.

مقام و موقعیت او در نزد امام صادق (ع) آن‌چنان بود که امام او را سامان عصر خود نامید و خطاب به او فرمود: «هرگاه تو را می‌بینم، احساس آرامش می‌کنم.» (1)

امام رضا (ع) هم او را لقمان عصر خود نامیده است. (2)

ابوحمزه از اصحاب خاص امام سجاد (ع) بود. نزدیکی او با امام سجاد (ع) به حدی بود که از محل دفن حضرت علی (ع) آگاه بود.

مرقد حضرت علی (ع) تا دوره حکومت «هارون الرشید» که هم‌زمان با امامت امام صادق (ع) است، مخفی بود؛ چون امکان اهانت و بی‌احترامی به پیکر آن امام وجود داشت.

اما آن‌چه باعث ماندگاری نام ابوحمزه شد، نقل دعایی است که امام سجاد (ع) آن را در سحرهای ماه مبارک رمضان می‌خوانده است. علت نام‌گذاری دعا به "ابوحمزه ثمالی" برای این است که او روایت‌گر آن بوده است.

...................................

پی‌نوشت‌ها:

1. سفینه البحار، ج 2، ص 440

2. رجال نجاشی، ص 83

منبع : تبیان